Η εκδότρια του The Art Newspaper Greece μας βάζει στο πνεύμα του νέου τεύχους που μόλις κυκλοφόρησε
Το φθινόπωρο ταυτίζεται με την επιστροφή στο άστυ και τα νέα ξεκινήματα. Η εικαστική σκηνή στην Ελλάδα και το εξωτερικό ξανασυστήνεται και οι γκαλερί ανοίγουν τις πόρτες τους με νέες φιλόδοξες εκθέσεις. Εμείς πλοηγηθήκαμε σε αυτές και σας παρουσιάζουμε μια επιλογή με τη δική μας ματιά: φωτογραφία, ζωγραφική, γλυπτικές εγκαταστάσεις, ψηφιακά μέσα, ένδυση, τέχνη και φύση.
Νέα πρόσωπα αναλαμβάνουν νέες θέσεις και εφαρμόζουν τις τρέχουσες τάσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το συνέδριο του Διεθνούς Συμβουλίου Μουσείων στην Πράγα, όπου χιλιάδες επαγγελματίες των μουσείων συναντήθηκαν και συναποφάσισαν τον κοινωνικό προσανατολισμό και ρόλο του μουσείου, τονίζοντας την ανοικτότητα και τη συμπερίληψη.
Σε έναν μεταβαλλόμενο και αβέβαιο κόσμο, εξετάζουμε πώς θα κινηθεί η αγορά της τέχνης. Τι γίνεται στη μετά-Brexit εποχή; Πώς επηρεάζονται οι αγορές της Ευρώπης; Πώς εισβάλλουν οι νέες αγορές και πώς οι μεγάλες διοργανώσεις απειλούν τις τοπικές;
Κάθε ξεκίνημα πιάνει το νήμα από το παρελθόν. Η επιστροφή, λοιπόν, αφορά και την επιστροφή στις ρίζες. Οι γκαλερί τιμούν καλλιτέχνες από το παρελθόν με τις αναδρομικές εκθέσεις. Επιστροφή, όμως, και στην ιστορία της τέχνης. Το Συνέδριο της Εταιρείας Ελλήνων Ιστορικών Τέχνης (ΕΕΙΤ), με θέμα τις αποσιωπήσεις, τις παραποιήσεις και τις επαναθεωρήσεις, ανοίγει τη συζήτηση για το πώς οι έννοιες και οι οπτικές ανασχηματίζονται κάθε φορά υπό το πρίσμα του παρόντος.
Κεντρικός πυρήνας του τεύχους είναι η μνήμη. Συνεχίζουμε το αφιέρωμα για τον μικρασιατικό ελληνισμό. Σκιαγραφούμε την ιστορική περίοδο, συζητάμε με ιστορικούς για ποιον λόγο και με ποιους τρόπους μάς αφορά σήμερα η Μικρασιατική Καταστροφή. Ένα κομμάτι της ιστορίας που είναι οικείο, «ζωντανό», σαν δικό μας προσωπικό βίωμα, συναισθηματικά φορτισμένο. Αναδεικνύουμε την υποκειμενική ματιά και τις μνήμες. Οι μνήμες δεν είναι πάντα άυλες. Μεταφέρονται μέσα από τα μοτίβα, τα υφαντά, τα κεντήματα και τα κεραμικά. Ανακαλύπτουμε τη χειροτεχνία και την καλλιτεχνική παραγωγή στην Ιωνική γη, η οποία επηρέασε την ελληνική λαϊκή τέχνη.
Επισκεπτόμαστε το παρελθόν, όμως, με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον. Είμαστε έτοιμοι να χαράξουμε νέες διαδρομές; Ίσως το τέλος εποχής για το οποίο μίλησαν όλοι με τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ, να μην αφορά τον φυσικό θάνατό της, αλλά το πώς μια Βασίλισσα που είχε μάθει να ποζάρει για πορτρέτα που επιβεβαίωναν την «ελέω Θεού Βασιλεία», αφέθηκε στα χέρια του Lucian Freud σε ένα ψυχαναλυτικό τετ-α-τετ.
Ίσως, όλοι μας ψάχνουμε να αφεθούμε.
TAGS
