Μια βόλτα με τρεις εικαστικές και μια γαστρονομική στάση στην κλασική και ταυτόχρονα μοντέρνα γειτονιά του κέντρου.
Το Κολωνάκι, αν και η πλατεία του είναι πλέον εργοτάξιο και με κομμένα όλα τα δέντρα της λόγω της κατασκευής του σταθμού Μετρό, ήταν, είναι και προφανώς θα είναι και στο μέλλον μια από τις πιο απολαυστικές για βόλτα γειτονιές του κέντρου, είτε για shopping, είτε για χαλάρωση στα πολυάριθμα και καφέ και γευστικά στέκια της, είτε για art therapy με πολλά μουσεία και γκαλερί να βρίσκονται σε walk distance (που λέμε σε παραδοσιακά ελληνικά). Εμείς για Σάββατο μεσημέρι- απόγευμα προτείνουμε μια βόλτα με τέσσερις στάσεις, οι τρείς για τέχνη και η τέταρτη για.. γιαπωνέζικο σουβλάκι.
Στην γκαλερί Skoufa (στο 4 της ομώνυμης οδού) ο ζωγράφος Βασίλης Πέρρος παρουσιάζει το τελευταίο του εικονογραφικό σύνολο, δημιουργημένο μέσα στην πανδημία και όπου πρωταγωνιστές είναι άνθρωποι καθημερινοί και το σπίτι είναι το πεδίο όπου εξελίσσεται η σύγχρονη πραγματικότητα πίσω από τις κλειστές πόρτες. Η έννοια του «οίκου» (η έκθεση άλλωστε ονομάζεται Εν οίκω) που προστατεύει ως απάγκιο, ενώνει, αλλά μπορεί και να περιορίζει, ακόμη και να συνθλίβει, ζωντανεύει και γίνεται επιφάνεια ζωγραφική. Ο Πέρρος αντλεί τα υλικά του από την παραστατική ζωγραφική για να μιλήσει για την εσωτερίκευση του θανάτου και πώς αυτή η ψυχική καταγραφή επηρεάζεται από μια εξωτερική μαζική απειλή όπως η πανδημία.
Στη Gallery 7 (Σόλωνος και Βουκουρεστίου), όπου κάνουμε τη δεύτερη στάση, δέκα σύγχρονοι καλλιτέχνες μέσα από το εγχείρημα Y@oldnursery παρουσιάζουν έργα που συνδέονται νοηματικά από την έννοια του χρόνου. Κάθε ένα από αυτά τα έργα, τα οποία χαρακτηρίζονται από τις πολλαπλές εννοιολογικές και εικαστικές τους αναζητήσεις, αποτελεί έναν διαφορετικό στοχασμό πάνω στην έννοια του χρόνου και της εικαστικής του μεταγραφής.
Νωρίς το απόγευμα, περνάμε στην είσοδο του Μουσείου Μπενάκη, στην συμβολή της Κουμπάρη με την Βασιλίσσης Σοφίας, για να θαυμάσουμε τα Aγγεία του Theaster Gates στις αίθουσες των Προϊστορικών, Κλασικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων του Μουσείου Ελληνικού Πολιτισμού. Μέσω μιας καλλιτεχνικής προσέγγισης που διεκδικεί εξίσου την πολιτιστική επανοικειοποίηση και την κοινωνική ενδυνάμωση, ο Gates νοηματοδοτεί και φορτίζει αντικείμενα και ιδέες με νέους τρόπους, προτάσσοντας το καλλιτεχνικό έργο ως ένα «συγκοινωνούν δοχείο» ή ένα ιερό λείψανο που παραπέμπει σε ιστορικές μνήμες και σε συλλογικές εμπειρίες. Επιπλέον, η συνύπαρξη σύγχρονων και αρχαίων έργων δίνει έναυσμα για ελεύθερους συνειρμούς που συνδέουν τα αντικείμενα και την υλικότητά τους.
Η ώρα είναι περασμένες 5, άρα έχει ανοίξει μια από τις πιο πολυσυζητημένες γευστικές αφίξεις στην περιοχή του Κολωνακίου. Το Hanzo, με όνομα που παραπέμπει σε έναν θρυλικό Σαμουράι, λειτουργεί δυο μήνες περίπου στο 51 της Σκουφά (στο ύψος της Ομήρου περίπου) και σερβίρει γιακιτόρι, δηλαδή σουβλάκια (από κοτόπουλο μέχρι γαρίδα), τσοκούνε (γιαπωνέζικο κεμπάπ), τακογιάκι (λουκουμάς με γέμιση χταπόδι) και διάφορες άλλες ασυνήθιστες γιαπωνέζικες νοστιμιές αλλά και κοκτέιλ για να τις συνοδέψετε.