Παίζοντας με τις εικόνες, η εικαστικός και επιμελήτρια Εύη Ρουμάνη εγείρει ερωτήματα, ασκεί θεσμική κριτική, και πειραματίζεται με την αντίληψη των θεατών και την ερμηνεία του κόσμου που τους περιβάλλει. Ως παρατηρητής οπτικών φαινομένων, κεντρική θέση στη δουλειά της κατέχουν οι παράδοξα απολαυστικές οπτικές εμπειρίες της καθημερινότητας.
- Ποιες είναι οι βασικές αρχές της εικαστικής σου πρακτικής;
Xρησιμοποιώ ποικίλα μέσα, όπως ζωγραφική, βίντεο, ASMR. Κεντρικό πυρήνα της δουλειάς μου αλλά και της έρευνας μου αποτελεί η εικόνα. Συλλέγω και δημιουργώ εικόνες φτιάχνοντας ένα χαοτικό και αποδομημένο αρχείο.. Πρόκειται για ένα αρχείο που συνεχώς ανανεώνεται και μεγαλώνει από το οποίο αντλώ τα κομμάτια με τα οποία θα προσπαθήσω να δημιουργήσω νέες μεταφορές και νέες αφηγήσεις. Κεντρικός στόχος της δουλειάς μου είναι να τοποθετηθεί η εικόνα έξω από το αρχικό της πλαίσιο έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα νέο μεταφορικό πλαίσιο αντίληψης που επιτρέπει στο θεατή να δημιουργήσει τους δικούς του συσχετισμούς με το εικονιζόμενο. Μέσω της ζωγραφικής διαδικασίας, του μοντάζ ή κάποιου άλλου μέσου που θα χρησιμοποιήσω, επιδιώκω να δημιουργήσω αλλοιώσεις στο αρχικό ντοκουμέντο έτσι ώστε να εγείρω ερωτήματα σε σχέση με τα οπτικά γεγονότα που παρακολουθούμε. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ η δημιουργία μιας εναλλακτικής οπτικής σε σχέση με μικρές καθημερινές ψυχαναγκαστικές απολαύσεις και χαλαρωτικές στιγμές.
- Από πού αντλείς έμπνευση;
Από το γιο μου.
Σε δεύτερο επίπεδο από τις εικόνες. Οι εικόνες που εμφανίζονται μπροστά μου με οδηγούν. Αισθάνομαι ως παρατηρητής των οπτικών φαινομένων και των εμπειριών τις οποίες προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω πάλι με οπτικά μέσα. Κάθε εικόνα αποτελεί ένα γεγονός, από το πιο απλό καθημερινό βίωμα έως το πιο σύνθετο ή και φορτισμένο, όλα αυτά τα γεγονότα για εμένα σωματοποιούνται με ένα τρόπο μέσα σε εικόνες που μας κατακλύζουν, μας κινητοποιούν, μας φοβίζουν, μας συγκινούν, μας παθιάζουν, μας θυμώνουν και εν τέλει μας απελευθερώνουν. Αυτή η απελευθέρωση προκύπτει κατά τη γνώμη μου καθώς μέσα σε μια εικόνα εμφανίζεται μια πραγματικότητα που μας ωθεί σε πολλούς διαφορετικούς σχεσιακούς σχηματισμούς.
- Με τι καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο συνεχίζω το εικαστικό μου έργο και συγκεκριμένα δουλεύω ένα νέο βίντεο που έχει να κάνει πάλι με την απόλαυση, την καταστροφή και τις εικονοποιήσεις τους, με αφορμή και «κεντρικό πρωταγωνιστή» το γυναικείο σώμα ως πεδίο εμπειρίας.
Επίσης, έχω ξεκινήσει τη διδακτορική μου έρευνα στην ΑΣΚΤ. Η έρευνα μου αφορά στις εικόνες και συγκεκριμένα βασίζεται στη θεωρία του Ενεργήματος Εικόνας. Αυτές οι θεωρίες υποστηρίζουν πως η εικόνα είναι μια αυτούσια πράξη με δική της ζωή, ένα υποκείμενο που πράττει ενεργά επι της πραγματικότητας μας. Σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθώ και εγώ να προσεγγίσω αυτές τις θεωρίες και να προτείνω τις δικές μου θέσεις που αφορούν την οικειότητα και την καταστροφή ως δομικά εργαλεία της εικόνας αλλά και να μελετήσω πιθανούς τρόπους πρακτικής εφαρμογής των ενεργημάτων εικόνας.
Τέλος, προετοιμάζω την φετινή έκθεση Ammophila που επιμελούμαι στην Ελαφόνησο Λακωνίας. Πέρυσι ήταν η εναρκτήρια χρονιά του θεσμού και φέτος συνεχίζουμε προσπαθώντας να δώσουμε ένα δυναμικό παρόν και να δημιουργηθεί ένα νέο έδαφος για την καλλιτεχνική δημιουργία σε ένα μαγευτικό τοπίο.
- Πως έχει επηρεάσει η κατάσταση που ζούμε τη δουλειά σου; Ποιοι είναι οι τρόποι διαφυγής σου;
Η πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε είναι πολύ σκληρή για όλους τους εργαζόμενους στον τομέα του πολιτισμού. Όλοι οι καλλιτέχνες πιστεύω αντιμετωπίζουν μια πολύ σκληρή πραγματικότητα τη στιγμή που οι χώροι πολιτισμού είναι κλειστοί, οι παραστάσεις και οι συναυλίες ακυρώνονται και επικρατεί ένα κλίμα αβεβαιότητας.
Σε προσωπικό επίπεδο το προσωπικό μου έργο δεν εμποδίζεται και ταυτόχρονα ανοίγονται νέοι τρόποι επικοινωνίας αλλά και νέες οπτικές εμπειρίες που είναι αρκετά ενδιαφέρουσες. Όλη αυτή η συνθήκη μας εντάσσει σε ένα πολύ έντονο και σκληρό συλλογικό βίωμα που εν δυνάμει θα μπορούσε να λειτουργήσει και αρκετά δημιουργικά αν βέβαια δεν υπήρχαν όλα τα προβλήματα που δημιουργούνται από αυτήν την τεράστια παύση.
- Θεωρείς πως η Ελλάδα παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον για τους καλλιτέχνες;
Η Ελλάδα όπως και κάθε χώρα έχει τις ιδιαιτερότητές της. Υπάρχει πραγματικά πολύ ζωντανή καλλιτεχνική σκηνή τόσο στην Αθήνα όσο και στην περιφέρεια τον τελευταίο καιρό με πολύ ενδιαφέρουσες πρωτοβουλίες. Το ευρύτερο πλαίσιο στην Ελλάδα είναι πολύ ενδιαφέρον, ιδιόμορφο και πολύπλευρο με ουσιαστικό διάλογο και αλληλεπίδραση στην καλλιτεχνική κοινότητα.
Ωστόσο, όσον αφορά τους θεσμούς τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν πολύ καλύτερα. Να υπάρξει δηλαδή μεγαλύτερη στήριξη στις πρωτοβουλίες στο χώρο του πολιτισμού αλλά και στους ίδιους τους καλλιτέχνες οι οποίοι στην πλειοψηφία τους δεν βιοπορίζονται από τη δουλειά τους και ζουν σε μια μόνιμη συνθήκη όπου καλούνται να έχουν στην ουσία δύο δουλειές. Θεωρώ πως θα έπρεπε να υπάρχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και να δοθεί περισσότερο έδαφος σε όλους τους καλλιτέχνες και τις συλλογικότητες που μάχονται, κατά τη γνώμη μου, να διατηρήσουν ζωντανή την καλλιτεχνική δημιουργία και την καλλιτεχνική σκηνή της Ελλάδας. Είναι πάρα πολύ σοβαρό το ζήτημα του βιοπορισμού των καλλιτεχνών αλλά και της υποστήριξης των πρακτικών τους.
Τέλος, πιστεύω πως εξίσου σημαντικό θα ήταν να δοθεί μεγαλύτερη σημασία στον πολιτισμό σε εκπαιδευτικό επίπεδο. Δεν θα έπρεπε δηλαδή τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα να είναι, κατά την εμπειρία μου, τόσο λίγο γνωστά και οικεία στους μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συνήθως η ιδιότητα καλλιτέχνης είναι ενδεδυμένη με ένα πέπλο μυστηρίου αλλά και αρκετά στερεότυπα που αφενός την καθιστούν απροσέγγιστη και αφετέρου δημιουργούν παρερμηνείες και καχυποψία από μέρους του κοινωνικού συνόλου.
- Ποια τα σχέδια σου και τι εύχεσαι για το μέλλον;
Προς το παρόν δουλεύω και προετοιμάζω την έκθεση Ammophila vol.2. Μιλάω με όλους τους συμμετέχοντες και γράφω σχετικά. Το άμεσο μέλλον επιφυλάσσει σίγουρα πολύ δουλειά και διάβασμα για την έρευνα μου καθώς και την προετοιμασία μιας νέας ενότητας στο εικαστικό μου έργο.
Σκοπεύω να δημιουργήσω μια συνέχεια της προηγούμενης δουλειάς που όμως να προχωρήσει και να εξελιχθεί διαφορετικά, μια νέα αφήγηση μέσα σε μια ευρύτερη αφήγηση που τοποθετείται συνολικά το έργο μου.
Μια ευχή για το μέλλον περιλαμβάνει κυρίως υγεία, μιας και βρισκόμαστε σε πολύ ασυνήθιστες συνθήκες. Επίσης εύχομαι να μην ακούσουμε ξανά από σήμερα(από χτες καλύτερα)για κακοποίηση, καταπίεση, λογοκρισία, σεξισμό, βία, μίσος.
Η ευχή μου είναι, περισσότερη χειραφέτηση και σεβασμός στα διπλανά μας.
Σε προσωπικό επίπεδο εύχομαι να καταφέρω να υλοποιήσω αλλά και να διευρύνω τα όσα προανέφερα και δουλεύω το τελευταίο διάστημα και σε συλλογικό επίπεδο εύχομαι περισσότερη στήριξη σε όλους τους εργαζομένους του πολιτισμού και όλες τις πρωτοβουλίες έτσι ώστε να ανθίσουν όλες οι ευγενείς φιλοδοξίες και η καλλιτεχνική παραγωγή μόνο να επεκτείνεται.
TAGS
