Προερχόμενος από το χώρο της γραφιστικής και του αρχιτεκτονικού σχεδίου, ο εικαστικός Δημήτρης Ντόκος έχει δημιουργήσει τη δική του εικαστική γλώσσα που πλέον είναι αναγνωρίσιμη στο χώρο της σύγχρονης τέχνης. Αυτοδίδακτος, ξεκίνησε ως street artist με εικαστικές παρεμβάσεις στο αστικό τοπίο που μπορούν ακόμα να εντοπιστούν στο κέντρο της Αθήνας. Βαθιά επηρεασμένος από τους συμβολισμούς της αρχαίας Αιγύπτου, τόσο με το μοτίβο του σκαραβαίου, αλλά και με τα ιερογραφήματα που πρωταγωνιστούν στις συνθέσεις του, τα έργα του συνδυάζουν την άρτια τεχνική με μια απόλυτα σύγχρονη ματιά.
Ποιες είναι οι βασικές αρχές της εικαστικής σου πρακτικής;
Συνήθως κρατάω σημειώσεις από εικόνες ή εμπειρίες που έχω δει ή έχω βιώσει οι οποίες μου έχουν κινήσει το ενδιαφέρον και βάσει αυτών μπορεί να κάνω κάποια προσχέδια που θα τα χρησιμοποιήσω για μελλοντικά έργα. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι δεν θα ανατρέξω συχνά σε αυτά για να ξεκινήσω ένα έργο. Αντιθέτως, κάθε καινούργιο έργο θα γεννηθεί από την διάθεση και την έμπνευση της στιγμής, μέσα στην οποία όμως θα αφομοιώσω στις περισσότερες περιπτωσεις και στοιχεία από τα προσχέδια μου. Θα κόψω τα ξύλα, το πανί, θα φτιάξω ένα τελάρο από την αρχή και θα ξεκινήσω ένα έργο χωρίς προσχέδιο, σύμφωνα με την διάθεση της στιγμής.
Σε πολλά έργα χρησιμοποιώ το πίσω μέρος του καμβά χωρίς να το επεξεργαστώ. Αυτό έχει μια μοναδική αίσθηση υφής, κυρίως από την πλέξη του λινού αλλά και από την ιδιαιτερότητα του κάθε χρώματος, πάνω όμως σε αυτήν την επιφάνεια οποιοδήποτε λάθος δεν μπορεί να διορθωθεί.Προσπαθώ να πειραματίζομαι όσο μπορώ με διαφορετικές τεχνικές και υλικά. Είναι κάτι που δεν τελειώνει ποτέ.
Αυτόν το καιρό χρησιμοποιώ λάδια, που είναι πολύ πιο ζωντανά από τα ακρυλικά και μπορείς να αποδόσεις όγκους με πολύ υλικό. Οποιοδήποτε αντικείμενο μπορεί να έχει κάποιο αισθητικό ενδιαφέρον θα το συλλέξω και θα το χρησιμοποιήσω για την κατασκευή ενός έργου. Για παράδειγμα, μια λαμαρίνα από μια εγκαταλελειμμένη στάνη ή μια πόρτα ψυγείου που έχει βγάλει η θάλασσα μπορούν να γίνουν επιφάνειες που θα αντικαταστήσουν ένα τελάρο. Κοιτάζοντας το έργο μου συνολικά μέχρι τώρα θα το χαρακτήριζα καθαρό και συμμετρικό κατι που θα ήθελα να προσπεράσω στο μέλλον.
Από πού αντλείς έμπνευση;
Ο,τιδήποτε μπορεί να μου δώσει οπτικά ερεθίσματα. Για παράδειγμα, περπατώντας στις γειτονιές της Αθήνας δεν γίνεται να μην πέσει το μάτι σου πάνω στις παλιές χειροποίητες πόρτες από μασίφ σίδερο που βρίσκονται σε πολλές εισόδους πολυκατοικιών. Κοιτώντας ψηλότερα, μπορείς να παρατηρήσεις στις τυφλές όψεις πολυκατοικιών από την δεκαετία του ’60 διάτρητα διακοσμητικά τσιμεντένια τούβλα ”κλωστρά” που χρησιμεύουν για αερισμό και φυσικό φωτισμό. Το σινεμά, η αρχιτεκτονική, η γλυπτική, η ζωγραφική, αρχαία μνημεία και ευρύτερα ότι εμπεριέχει δημιουργική έκφραση είναι πηγή ιδεών που τροφοδοτούν την έμπνευση μου. Η έμπνευση πάντα είναι εδώ, το θέμα είναι να την πυροδοτήσεις, και αυτό επιτυγχάνεται με όρεξη και αφοσίωση για δουλειά.
Με τι καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο ζωγραφίζω έργα μικρότερης κλίμακας. Συνεχίζω να εξελίσσω την λογική που είχαν τα έργα στην τελευταία μου ατομική με τίτλο ‘Alphabet’. Στην συγκεκριμένη σειρά είχα δημιουργήσει το δικό μου αλφάβητο παρουσιάζοντας το πάνω σε 26 επίτοιχα έργα όπου κάθε ένα αναπαριστούσε και ένα γράμμα χωρίς να εκφράζει φθόγγο η συλλαβή, αφηγώντας μια ιστορία ή αναπαριστώντας μια ολόκληρη έννοια. Αυτή τη περίοδο αποτυπώνω ολόκληρες φράσεις και λέξεις οπου ο καθένας μπορεί να αναγνώσει διαφορετικά.
Μετά το πέρασμα της πανδημίας, τι έμεινε; Πώς επηρέασε αυτή η κρίση τη δουλειά σου;
Θεωρώ δεδομένο, και απόλυτα λογικό, για οποιονδήποτε παράγει την οποιαδήποτε τέχνη να είναι αδύνατον να μένει ανεπηρέαστος από τέτοια γεγονότα τα οποία αλλάζουν και αναπλάθουν την ανθρωπότητα. Συγκεκριμένα, για την πανδημία πιστεύω πως ακόμα δεν έχει τελειώσει τίποτα. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να δούμε να αποτυπώνεται στη τέχνη ο τρόπος με τον οποίο η πανδημία έχει αλλάξει τον κόσμο. Αυτό που έχει μείνει προς το παρόν είναι οι περιορισμοί και οι απαγορεύσεις που μας επιβάλλονται. Την επόμενη μέρα όμως, όταν θα μπορέσουμε να το κοιτάξουμε όλο αυτο από το μέλλον, θα κατανοήσουμε πολύ καλύτερα τις επιπτώσεις και αναμφισβήτητα αυτο θα επηρεάσει και τη τέχνη των επερχόμενων χρόνων. Το παράδοξο είναι πως έχουν περάσει σχεδόν δυο χρόνια και θεωρούμε τόσες αλλαγές στη ζωή μας ήδη δεδομένες που δεν θα μπορούσαμε να τις φανταστούμε καν πριν από την πανδημία.
Μέσα σε αυτό το διάστημα ήμουν αρκετά παραγωγικός, ολοκλήρωσα μια σειρά από νέα έργα που τα παρουσίασα στην Αθήνα τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε. Σίγουρα ήμουν περισσότερο συγκεντρωμένος και δημιουργικός.
Θεωρείς πως η Ελλάδα παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον για τους καλλιτέχνες;
Θεωρώ πως ναι. Για παράδειγμα αν ζεις στο Βερολίνο ή το Λονδίνο και σαν πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης θες να δείξεις το έργο σου θα πρέπει να ενοικιάσεις μια γκαλερί πληρώνοντας την με την ημέρα κάτι που εδώ δεν συμβαίνει, θα μπορέσεις να βρεις έναν φθηνότερο χώρο για να τον κάνεις εργαστήριο και τέλος ο ανταγωνισμός εκεί είναι τεράστιος σε σχέση με την Ελλάδα.
Όσον αφορά στις κρατικές επιδοτήσεις για τη τέχνη αν και περιορισμένες στη χώρα μας, υπάρχουν. Παρόλα αυτά όμως πιστεύω πως κανένας καλλιτέχνης δεν βασίζεται και δεν θα πρέπει να βασίζεται σε αυτές. Το να είσαι καλλιτέχνης και να ζεις από αυτό δεν είναι εύκολο ούτε δεδομένο σε οποιαδήποτε μητρόπολη του κόσμου κι αν ζεις.
Ποια τα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον;
Μια ατομική έκθεση στην Λεμεσό την άνοιξη και βόλτες με καγιάκ.
Μια ευχή για το μέλλον
Σεβασμός στη φύση και τον άνθρωπο.
TAGS
