Μια έκθεση η οποία μέσα από γλυπτά που μοιάζουν με σχέδια στο χώρο, ο καλλιτέχνης καταφέρνει να αποδώσει μία αίσθηση σωματικότητας και ανθρώπινης παρουσίας.
Η κυριότητα, τα ευτελή υλικά στον δημόσιο χώρο όπως αλυσίδες ή λάστιχα, η διαδικασία με την οποία κανείς καταλήγει να είναι κύριος ενός αντικείμενου, μία διαδικασία που μπορεί να σημαίνει υφαρπαγή, προσφορά ή σχέση εμπιστοσύνης με τον άλλο, εντέλει τα αντικείμενα στον δημόσιο χώρο ως θραύσματα που υποδηλώνουν συνάψεις σχέσεων είναι έννοιες που απασχολούν τον καλλιτέχνη Eric Stephany στην έκθεσή του «Shores of confidence» (έχει μεταφραστεί ως «Οι ακτές της εμπιστοσύνης») σε επιμέλεια του Florent Frizet στo χώρο Οne Minute Space.
Σε αυτήν την παρουσία που αποπνέει μία αέρινη αίσθηση, είναι χαρακτηριστικό το πώς ο καλλιτέχνης εμπλουτίζει το readymade στοιχείο με ένα συναισθηματικό, ανθρώπινο περιεχόμενο. Με ελάχιστα μέσα, με θραύσματα από χρηστικά, ευτελή υλικά όπως σπασμένα γυαλιά που λειτουργούν ως χνάρια του ανθρώπου στην πόλη (και που ο καλλιτέχνης έχει συλλέξει από συγκεκριμένα σημεία), ο Stephany δημιουργεί ένα σύνολο που λειτουργεί ως ένα περιβάλλον με έντονο εννοιολογικό περιεχόμενο αλλά δεν είναι απόμακρο ούτε επιτηδευμένο. Στα έργα της έκθεσης που λειτουργούν καλύτερα ως σύνολο και όχι μεμονωμένα ο καλλιτέχνης μεταμορφώνει τα υλικά που επιλέγει από συγκεκριμένα σημεία της πόλης σε γλυπτά που μοιάζουν σαν λέξεις στο χώρο. Μεταβάλλει το χρηστικό εξάρτημα και υλικά ή θραύσματα αντικειμένων στο δημόσιο χώρο που περνούν απαρατήρητα σε αφαιρετικά και εκφραστικά αντικείμενα. Αναδεικνύει με αυτόν τον τρόπο την ομορφιά και την γοητεία του βιώματος πίσω από το υλικό και την χρήση του. Κατά κάποιον, τρόπο ο Stephany δημιουργεί μία ιδιόμορφη μνημειακότητα φτιαγμένη με λειτουργικά, «ψυχρά» υλικά. Η ανακύκλωση, η επανάχρηση, η νέα ζωή που αποκτά κάθε φορά ένα αντικείμενο μέσα από την ίδια την ζωή είναι μέρος αυτής της μνημειακότητας.
Ο άνθρωπος, τα υλικά ως συνάρθρωση σχέσεων των ανθρώπων στην και με την πόλη (την σχέση με τον άλλο υποδηλώνει η λέξη εμπιστοσύνη στον τίτλο της έκθεσης) αλλά και η αίσθηση εμπειριών που βιώνουμε και που καταγράφονται ασυνείδητα προσδίδουν αυτήν τη αίσθηση της μνημειακότητας. Η τοποθέτηση πολλών από τα έργα αυτά είτε στο πάτωμα, είτε σε γωνίες και άκρες της αίθουσας αναπαράγει την αίσθηση του ξεχασμένου που μεταμορφώνεται, των κρυμμένων ιστοριών πίσω από το κάθετι που μας περιβάλλει ως προέκταση πράξεων και συναναστροφών. Η ιδέα μπορεί να είναι γνώριμη αλλά είναι και σύγχρονη με την επίκαιρη τάση επαναπροσδιορισμού σχέσεων μέσα στο αστικό τοπίο.
Μέσα από γλυπτά που μοιάζουν με σχέδια στο χώρο, ο Stephany καταφέρνει να αποδώσει μία αίσθηση σωματικότητας και ανθρώπινης παρουσίας. Η έννοια του κλοπιμαίου αντικειμένου, του τί είναι κοινοκτομοσύνη και τί ιδιοκτησία δεν είναι τόσο εμφανής. Περισσότερο, η έκθεση προβάλλει τα αντικείμενα ως συνάψεις σχέσεων, ως βίωμα και σχέσεις με τον χρόνο. Τα έργα δημιουργούν ένα αφαιρετικό τοπίο, αποτελούν μικρές εκπλήξεις και υπαινιγμούς ιστοριών. Η ταιριαστή με το περιεχόμενό της παρουσία τους σε έναν «εναλλακτικό» χώρο στην παλιά βιομηχανική ζώνη της Αθήνας, ίσως να θίγει και την σημασία των χώρων αυτών στ ο ευρύτερο σύστημα της τέχνης, ως χώρους που δίνουν βήμα έκφρασης στους πιο «αθέατους» καλλιτέχνες.
Εric Stephany: Shores of Confidence στο One Minute Space, Μαραθώνος 71, ως 26/2.
TAGS
