Πέντε συντάκτες του The Art Newspaper μοιράζονται 12 αναγνώσματα των διακοπών τους και εξηγούν τις επιλογές τους.
Γκέλυ Γρυντάκη
Αυτό το καλοκαίρι θα διαβάσω το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Μπερναντίν Εβαρίστο «Μανιφέστο – Πώς να μην τα παρατάς ποτέ» (εκδ. Gutenberg). H Βρετανο-Νιγηριανή Εβαρίστο είναι η πρώτη μαύρη συγγραφέας που τιμήθηκε με το Βραβείο Booker (για το «Κορίτσι, Γυναίκα, Άλλο») το 2019 και σε αυτό το αφήγημα των 300 σελίδων περιγράφει μια πορεία που ξεκινάει από το Νότιο Λονδίνο της δεκαετίας του ’60 και τις μνήμες ενός ρατσιστικού περίγυρου για να περάσει στις εποχές της χειραφέτησης, της εναλλακτικής πορείας, των ερώτων, της τέχνης και εν τέλει της επιτυχίας.
Επίσης, το μυθιστόρημα «Κλίμακα Μπόγκαρτ» (εκδ. Αντίποδες) της Μαρίας Φακίνου όπου ένας άντρας κάνει τον νοερό απολογισμό της ζωής του ξετυλίγοντας σκοτεινές μνήμες και προβληματικές σχέσεις ενώ μια αφηγηματική φωνή τον αντικρούει παραθέτοντας μια διαφορετική αλήθεια. Και οι δυο εκδοχές μέσα από τη σύγκρουση τους φανερώνουν μυστικά κρυμμένα για δεκαετίες.
Τέλος, στη βαλίτσα θα μπει και το «The mirror and the palette: Rebellion, Revolution and Resilience: 500 years of Women’ s Self–Portraits» (Pegasus Books) της Αυστραλής τεχνοκριτικού Jennifer Higgie στο οποίο η βιογραφία συναντά της ιστορία της τέχνης για να αφηγηθούν μαζί εξεγέρσεις, περιπέτειες, επαναστάσεις, ταξίδια και τραγωδίες με ηρωίδες αντισυμβατικές καλλιτέχνιδες γεμάτες αντοχή, δημιουργικότητα και γενναιότητα.
Αλεξάνδρα Κοροξενίδη
Το βιβλίο μου για το καλοκαίρι είναι το Τέχνη και δράση. Μια ανθρωπολογική θεωρία (εκδ. ΜΙΕΤ) όπου ο Alfred Gell (1945 – 1997) προτείνει μια ερμηνεία που αποκλίνει ριζικά από προηγούμενες όσον αφορά στο τι κρύβεται πίσω από τη σαγηνευτική δύναμη της τέχνης, δίνοντας βάρος, όχι στις αισθητικές θεωρίες αλλά στην τέχνη ως μορφή δράσης. Ο Gell διερευνά την αντιληπτική ψυχολογία των διακοσμητικών σχεδίων με μοτίβα, την τέχνη και την ιδιότητα του προσώπου, την τέχνη στις σχέσεις της με θρησκευτικές πρακτικές, όπως είναι η δαιμονοληψία, ή ειδωλολατρία και οι χριστιανικές εκκλησιαστικές τελετές. Ακούγεται άκρως ενδιαφέρον.
Θύμιος Νικολόπουλος
Κατ’ αρχάς, και με αφορμή όλα συνέβησαν και εξακολουθούν να συμβαίνουν στη φετινή Documenta, θα ξαναδιαβάσω το απολαυστικό μυθιστόρημα του Καταλανού συγγραφέα Enrique Villa-Matas Στο Κάσελ δεν υπάρχει λογική (εκδ. Ίκαρος, 2017) με ήρωα έναν συγγραφέα που δέχεται να πάρει μέρος στη Documenta ως ζωντανή καλλιτεχνική εγκατάσταση, γράφοντας στη σάλα ενός κινέζικου εστιατορίου της γερμανικής πόλης καθ’ όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης. Ένα ευφυές αφήγημα που συνδυάζει σάτιρα, φιλοσοφία και υψηλή λογοτεχνία έχοντας ως αντικείμενο τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης.
Άλλο ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε τον χειμώνα και θα μπει στο σάκο των διακοπών είναι το VOR Πέρα από τον νόμο (εκδ. Μεταίχμιο) της Σοφίας Νικολαΐδου. Είναι μια αστυνομική (με κοινωνιολογικές προεκτάσεις) ιστορία που ξεκινάει στη Θεσσαλονίκη, με φόντο τη δράση της ρωσικής μαφίας αλλά και τον ρόλο αυτής της νέας τάξης που προέκυψε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και που έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε τα μέλη της «ολίγάρχες».
Επίσης οπωσδήποτε θα διαβάσω τη Μαϊμού (εκδ Άπαρσις) του φίλου (και συνεργάτη στο παρελθόν του The Art Newspaper) Στέφανου Παπαδημητρίου. Ξεκινώντας από το εύρημα του πετυχημένου συγγραφέα ο οποίος ομολογεί πως κανένα από τα βιβλία του δεν έχει γράψει ο ίδιος αλλά μια μαϊμού του φέρνει γραμμένες σελίδες στην καμπίνα του πλοίου που εργάζεται,, μας παραθέτει τις περισσευούμενες ιστορίες, αυτές που τελικά δεν μπήκαν σε αυτά τα βιβλία. Από πού ήρθαν άραγε αυτές οι ιστορίες και ποιος τις έγραψε; Θα μάθω και (δεν) θα σας πω.
Δημήτρης Σπύρου
Η λίστα μου για τα βιβλία των διακοπών έχει ως εξής:
Wanderlust: A History of Walking (εκδ. Penguin) της Rebecca Solnit. Ένα εξαιρετικό βιβλίο το οποίο ξαναδιαβάζω και ερευνά τη σχέση ανάμεσα στην περιπλάνηση, τη σκέψη και τον πολιτισμό. Για εμένα ένα ιδανικό ανάγνωσμα για το καλοκαίρι που έχω ανάγκη να “περιπλανηθώ”.
Οι Έλληνες και ο Ελληνικός Έρως (εκδ. Αλεξάνδρεια) Ένα βιβλίο/μελέτη του καθηγητή του πανεπιστημίου του Warwick, James Davidson που επικεντρώνεται στην ιστορία της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα και την κοινωνική της διάσταση. Αν και το βιβλίο το είχα αρκετό καιρό στην βιβλιοθήκη μου δεν είχα καταφέρει να το διαβάσω. Φέτος το καλοκαίρι σχεδιάζω να κάνω, γιατί καλοκαίρι σημαίνει έρως
The Art Fair Story: A Rollercoaster Ride (Hot Topics in the Arty World) της Melanie Gerlis. Δώρο της φίλης Melanie (αρθρογράφου σε θέματα αγοράς τέχνης στην The Art Newspaper και τους Financial Times). Το νέο της βιβλίο το οποίο σχεδιάζω να διαβάσω πριν ξεκινήσει η νέα σεζόν για να μπω πιο ομαλά στους ρυθμούς της δουλειάς…
Μαριάννα Στεφανίτση
Το καλοκαίρι είναι για μένα ο πραγματικός χρόνος των new year’s resolutions, της νέας χρονιάς που ξεκινάει μετά την ανάπαυλα του Αυγούστου. Το Hyperspace ή αλλιώς… (Κάπα Εκδοτική) της Δανάης Λιοδάκη (το οποίο είναι ένα θεατρικό που παρουσιάστηκε την άνοιξη στο Studio Μαυρομιχάλη από την ομάδα b.p.m.) είναι για μένα ένα πολύ προσωπικό βιβλίο, που μου επιτρέπει να σκεφτώ τους δρόμους που θέλω να ανοίξω. Αστείο και εμπνευστικό!
Επίσης το Boredom της σειράς της Whitechapel: Documents of Contemporary Art. Το διαβάζω τα τέσσερα τελευταία καλοκαίρια. Λατρέυω την επιμέλεια των κειμένων του και με ανακουφίζει η επανανοηματοδότηση της βαρεμάρας και της ραστώνης.
,
TAGS
