Ο αρχιτέκτονας Richard Rogers που πέθανε το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 88 ετών υπήρξε κάτι πολύ περισσότερο από σχεδιαστής του Pompidou Center.
Σχεδιάζοντας επί 50 περίπου χρόνια αεροδρόμια, μουσεία, δικαστικά μέγαρα, κτίρια γραφείων και κατοικίες με τον πλέον πρωτότυπο, όμορφο και συναρπαστικό τρόπο, ο λόρδος Richard Rogers ήταν ένας από τους πρώτους σούπερ σταρ της αρχιτεκτονικής με απόλυτα αναγνωρίσιμο έργο που απλώνεται σε όλον τον πλανήτη.
Από την κυματιστή οροφή από μπαμπού του αεροδρομίου Barajas της Μαδρίτης μέχρι τον ουρανοξύστη «Cheesegrater» στο Λονδίνο και από το «διαστημόπλοιο» του Pompidou μέχρι το Νέο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου στη Νέα Υόρκη, ο Rodgers εμπότιζε τις ιδέες του με άφθονο ρίσκο, επιμένοντας στην οπτική ικανοποίηση του κοινού αλλά και στις τεχνολογικές καινοτομίες των κατασκευών του. Και φυσικά κάθε φορά έπρεπε να επιστρατεύσει και την περίφημη πειθώ του για να υλοποιηθούν οι αλλόκοτες -κάποιες φορές – και παιχνιδιάρικες ιδέες του.
Γεννήθηκε στη Φλωρεντία το 1933 και λίγα χρόνια αργότερα η οικογένεια του έφυγε από την Ιταλία του Μουσολίνι και εγκαταστάθηκε στην Αγγλία. Ο μικρός Richard, πέρασε δύσκολα σε οικοτροφείο ενώ λόγω της δυσλεξίας του, δεν μπορούσε να διαβάσει μέχρι τα 11 του χρόνια. Το 1954 μπήκε στην Architectural Association School of Architecture του Λονδίνου την πιο avant-garde σχολή της εποχής στη Βρετανία, όπου μάλλον δεινοπάθησε, αλλά το 1961 κέρδισε μια υποτροφία για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο Yale. Γνωρίστηκε με τον Norman Foster και μαζί με τις συζύγους τους (Su Brumwell και Wendy Cheesman) έφτιαξαν το πρώτο τους γραφείο, το Team 4.

Richard Rogers (AP Photo/Fernando Llano, File)
Ο Rogers καθιερώθηκε ουσιαστικά ως μεγάλος αρχιτέκτονας, όταν σε συνεργασία με τον Renzo Piano παρουσίασε, το 1971, ένα κτίριο μουσείου με όλες τις λειτουργικές του εγκαταστάσεις στην εξωτερική όψη. Η πρόταση αυτή για το Pompidou Center επιλέχθηκε ανάμεσα σε 681 άλλες και οι δύο αρχιτέκτονες άρχισαν να γράφουν ιστορία. Ο Rogers επανέλαβε αργότερα την ίδια αρχιτεκτονική φιλοσοφία και στο Λονδίνο σχεδιάζοντας το κτίριο της τράπεζας Lloyd’s.
Ανάμεσα στις κορυφαίες δημιουργίες του θα συναντήσουμε επίσης το Millennium Dome του Λονδίνου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο, το Terminal 5 του αεροδρομίου Χίθροου, και το Κτήριο του Κοινοβουλίου της Ουαλίας στο Κάρντιφ. Διετέλεσε σύμβουλος του δημάρχου του Λονδίνου Ken Livingston και αργότερα του διαδόχου του Boris Johnson σε θέματα αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας ενώ το 2007 του απονεμήθηκε το Pritzker, το σπουδαιότερο βραβείο αρχιτεκτονικής.