Φωτό: Aimee Dawson (theartnewspaper.com) Τέχνη που γεννιέται μέσα από τη φρίκη του πολέμου βρίσκει μια θέση στους Κήπους της Διεθνούς έκθεσης
«Σε περιόδους βάναυσων πολέμων όπως αυτός που ζει αυτή τη στιγμή η Ουκρανία φαίνεται σχεδόν αδύνατο να σκεφτούμε την τέχνη. Αλλά ίσως αυτό που μας δίδαξε η μακρά ιστορία της Μπιενάλε είναι ότι αυτή η διοργάνωση μπορεί να λειτουργήσει ως χώρος συνομιλίας, μια πλατεία όπου μπορεί να συνεχιστεί ο διάλογος και όπου η τέχνη μπορεί να χρησιμεύσει ως εργαλείο για την αμφισβήτηση της ίδιας της έννοιας της εθνικής ταυτότητας και πολιτικής» Αυτές οι σκέψεις της Cecilia Alemani, καλλιτεχνικής διευθύντριας της Μπιενάλε Βενετίας βρήκε εφαρμογή στην Piazza Ucraina.
Eίναι ένας υπαίθριος χώρος αλληλεγγύης για την Ουκρανία στην καρδιά της Μπιενάλε, που δημιουργήθηκε από την ομάδα του περιπτέρου της Ουκρανίας σε διάλογο και μετά από πρόσκληση της Alemani. Ένας χώρος που δίνει φωνή στους καλλιτέχνες και την ουκρανική καλλιτεχνική κοινότητα αλλά και σε όσους νιώθουν αλληλέγγυοι με τον λαό της Ουκρανίας.
Από τη στιγμή της ρωσικής εισβολής η ζωή κάθε πολίτη της Ουκρανίας, και φυσικά των καλλιτεχνών, άλλαξε. Η στρατιωτική θητεία, ο εθελοντισμός, η πολιτιστική διπλωματία, η τήρηση ημερολογίων είναι μερικές μόνο από τις κοινωνικές και ιδιωτικές πρακτικές στις οποίες ασχολούνται σήμερα οι Ουκρανοί καλλιτέχνες. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σταματήσει να εργάζονται στο στούντιο, κάποιοι συνεχίζουν να συνδυάζουν τις καλλιτεχνικές δραστηριότητες με τη στρατιωτική και κοινωνική ζωή, άλλοι συνεχίζουν να παράγουν έργα τέχνης σχεδόν σε καθημερινή βάση. «Αυτά τα έργα ειδικά σε αυτές τις περιστάσεις πρέπει να έρχονται σε επαφή με κοινό.
Λίγο μετά την ολοκλήρωση ενός νέου έργου, είτε πρόκειται για σχέδιο, φωτογραφία, κόμικ ή σύντομο κείμενο, δημοσιοποιείται — μέσω των social media. Γίνοντας θέμα της δημόσιας σφαίρας, μετατρέπονται σε κάτι μεγαλύτερο. Γίνονται μια απόδειξη, ένα τεχνούργημα, ένα ντοκουμέντο. Ίσως, αυτά τα έργα έχουν ήδη αποκτήσει το καθεστώς της πιο ειλικρινούς και σίγουρα αναμφισβήτητης τεκμηρίωσης της εμπειρίας: του τραύματος, του θυμού αλλά και του καθαρού θάρρους. Οι Ουκρανοί χρήστες κοινωνικών δικτύων συγκεντρώνονται εικονικά γύρω από αυτά τα έργα τέχνης, ανταλλάσσουν σκέψεις και δημιουργούν νέες αφηγήσεις. Μαζί, αυτές οι ακολουθίες έργων τέχνης δημιουργούν ένα είδος φόρουμ, ένα σημείο συνάντησης, μια πλατεία. Μια αντανάκλαση αυτής της «πλατείας» είναι και η Piazza Ucraina.
Δημιουργήθηκε από τους επιμελητές του ουκρανικού περιπτέρου Borys Filonenko, Lizaveta German και Maria Lanko και από την καλλλιτέχνη και αρχιτέκτονα Dana Kosmina, και ενσωματώνει μια ισορροπία σταθερότητας και ρευστότητας. Ουσιαστικά είναι μια υπαίθρια έκθεση που μεταβάλλεται συνεχώς, όπου αφίσες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη και οι συζητήσεις για την επείγουσα κατάσταση του κόσμου πριν και μετά τον πόλεμο ενημερώνονται συνεχώς. Η Piazza Ucraina είναι χτισμένη γύρω από ένα μνημείο σφιχτά καλυμμένο με σάκους άμμου — μια αναφορά στην τρέχουσα πρακτική, στις ουκρανικές πόλεις, για την προστασία της δημόσιας τέχνης από τους βομβαρδισμούς.
TAGS
