(c) Shutterstock Αυτό που έζησαν όχι μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες αλλά ολόκληρος ο πλανήτης την περασμένη Παρασκευή ήταν ένα τεράστιο σοκ.
Η απόφαση των Ανώτατου Δικαστηρίου σύμφωνα με την οποία τερματίζεται το δικαίωμα στην άμβλωση, όσο και αν ήταν αναμενόμενη λόγω διαρροών, προκάλεσε αρχικά μούδιασμα, αμηχανία, έκπληξη και απογοήτευση αλλά φυσικά πυροδότησε αμέσως μια σειρά από αντιδράσεις στις οποίες ο κόσμος της τέχνης δεν έμεινε αμέτοχος.
«Αυτή η απόφαση ανοίγει δρόμο για την κατάργηση άλλων πολιτικών δικαιωμάτων που προηγουμένως θεωρούνταν νόμος – ειδικά αυτά που σχετίζονται με την αντισύλληψη και τα δικαιώματα LGBTQ», δήλωσε ο Theo Mauritz, διευθυντής και ιδιοκτήτης της M23, μιας γκαλερί της Νέας Υόρκης που έχει χρησιμοποίησει με συνέπεια την πλατφόρμα της για την υποστήριξη αιτημάτων κοινωνικής δικαιοσύνης. «Θα ψηφίσουμε και θα υποστηρίξουμε υποψηφίους που υποστηρίζουν το δικαίωμα στην άμβλωση, καθώς και για το περιβάλλον, τον έλεγχο των όπλων, τα δικαιώματα LGBTQIA+ και τα δικαιώματα ψήφου για όλους τους Αμερικανούς» καταλήγει ο Mauritz.
«Πουθενά στον κόσμο η ρύθμιση των αναπαραγωγικών επιλογών δεν έχει ωφελήσει τις γυναίκες» λέει η Allegra LaViola, ιδιοκτήτρια και διευθύντρια της Sargent’s Daughters άλλης μιας νεοϋορκέζικης γκαλερί που και αυτή ήταν πολύ ενεργή στον χειρισμό του θέματος και μάλιστα τον περασμένο μήνα διοργάνωσε μια διαδικτυακή δημοπρασία, το Daughter’s Defiant, η οποία συγκέντρωσε 15.000 δολάρια που δόθηκαν σε οργανώσεις που υποστήριζαν το δικαίωμα στην άμβλωση. Η LaViola υποστηρίζει πως οι γυναίκες από τις Κεντρικές και Νότιες θα υποφέρουν περισσότερο από την απόφαση.
Alicia Eggert «Our Bodies, Our Future, Our Abortions»
Η καλλιτέχνις και ακτιβίστρια Marilyn Minter, η οποία ήταν πολύ ειλικρινής στις πολιτικές της απόψεις, στάθηκε επίσης στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου. «Είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ζω τώρα σε έναν κόσμο όπου οι νέες γυναίκες έχουν λιγότερα δικαιώματα από όσα είχα εγώ».
Αντιστοίχως, η Jenny Holzer, εννοιολογική καλλιτέχνις η οποία ασχολείται εδώ και χρόνια με θέματα αναπαραγωγικής υγείας και φύλου ξεκίνησε μια δημοπρασία NFT με ένα tweet που περιέχει τη φράση «Το να κάνεις μια επιλογή που αφορά στο σώμα σου δεν πρέπει να είναι κάτι αμφιλεγόμενο».
Ο φεμινιστικός χώρος τέχνης A.I.R. Gallery που λειτουργεί από το 1972, εξέδωσε μετά την απόφαση ένα ενημερωτικό δελτίο όπου ανέφερε μεταξύ άλλων «Υπερασπιζόμαστε την ασφαλή και προσβάσιμη υγειονομική περίθαλψη για τις αμβλώσεις, που σημαίνει δωρεάν και εύκολη πρόσβαση σε επαγγελματίες γιατρούς και φροντίδα παντού». Το κείμενο συμπληρωνόταν από μια λίστα με περισσότερες από 20 οργανώσεις και ομάδες αναπαραγωγικής υγείας.
H γκαλερί David Zwirner ανάρτησε μια δήλωση της Barbara Kruger στην οποία η καλλιτέχνις δήλωνε πως η απόφαση «είναι το αποτέλεσμα της αδυσώπητης εκστρατείας των Ρεπουμπλικανών να περιορίσουν τα αναπαραγωγικά δικαιώματα και να ελέγξουν τα σώματα των γυναικών. Πολλοί από τους Δημοκρατικούς στάθηκαν ανίκανοι να ανταποκριθούν δυναμικά, και μόλις πρόσφατα η αριστερά άρχισε να κατανοεί ότι οι διαμάχες γύρω από το φύλο, τη φυλή και την τάξη πρέπει να εμπλακούν ταυτόχρονα και όχι να παραπεμφθούν σε άκαμπτες ιεραρχίες».
Laia Abril: «Hippocratic Betrayal and Obstetric Violence»
Πολλοί καλλιτέχνες έχουν πάρει θέση εδώ και καιρό στο θέμα, όπως η Alicia Eggert που είχε στήσει πριν λίγους μήνες τις φωτεινές της επιγραφές «Our Bodies, Our Future, Our Abortions» έξω από δικαστήρια επίμαχων Πολιτειών (διαβάστε περισσότερα στο άρθρο μας εδώ) ή η Angela Fremont η οποία στη συγκέντρωση του περασμένου μήνα για τα δικαιώματα των αμβλώσεων στη γέφυρα του Μπρούκλιν, στάθηκε στο ανάστημά της με μια πένθιμη μαύρη ταμπέλα που έγραφε «Επέζησα από παράνομη άμβλωση στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα το 1969», ακολουθούμενη από “#Ποτέ ξανά.”». Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η Fremont δημιούργησε μια σειρά από έργα τέχνης βασισμένα στην εμπειρία της από την άμβλωση, συμπεριλαμβανομένου ενός σκίτσου που αναπαριστά την παράγκα μέσα στην οποία υποβλήθηκε στην επέμβαση.
Ακόμη, το έργο της Laia Abril «A History of Misogyny» είναι μια οπτική έρευνα που πραγματοποιείται μέσω ιστορικών και σύγχρονων συγκρίσεων για το θέμα. Στο πρώτο της κεφάλαιο On Abortion (2016) η Abril τεκμηριώνει και εννοεί τους κινδύνους και τις ζημιές που προκαλούνται από την έλλειψη νόμιμης, ασφαλούς και ελεύθερης πρόσβασης των γυναικών στην άμβλωση. Συνεχίζοντας την επίπονη ερευνητική της μεθοδολογία, βασίζεται στο παρελθόν για να αναδείξει τη μακρά, συνεχή διάβρωση των αναπαραγωγικών δικαιωμάτων των γυναικών μέχρι σήμερα. Η συλλογή της από οπτικά, ακουστικά και κειμενικά στοιχεία πλέκει ένα δίκτυο ερωτημάτων σχετικά με την ηθική αποκαλύπτοντας μια συγκλονιστική σειρά κοινωνικών παραγόντων, στίγματα και ταμπού γύρω από την άμβλωση που έχουν παραμείνει στην αφάνεια για καιρό.
Με πληροφορίες από το theartnewspaper.com
TAGS
