Abram Krol «Σύνθεση με τρία πρόσωπα», πριν το 1949, λάδι σε μουσαμά, 81,5×100,5cm (nationalgallery.gr) 12 έργα από την συλλογή της Εθνικής Πινακοθήκης που ταιριάζουν με τη μέρα των ερωτευμένων
Τι θα λέγατε για μια βόλτα στην Εθνική Πινακοθήκη, σήμερα, ημέρα των ερωτευμένων; Εντάξει, σας το λέμε λίγο αργά, κλείνει στις 6, αλλά νομίζουμε κάθε μέρα είναι ιδανική για ένα θεματικό καλλιτεχνικό «σαφάρι» στις συλλογές της. Φυσικά το θέμα είναι «έρωτας» και μπορεί να γίνει και από το σπίτι καθώς ο ιστότοπος της Πινακοθήκης μπορεί να σας προσφέρει μια πλήρη πρόσβαση και ξενάγηση στα έργα και μάλιστα και σε αυτά που δεν εκτίθενται αυτή τη στιγμή. Εμείς κάναμε μια μικρή περιήγηση και σημειώσαμε κάποια έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών που εκπέμπουν ερωτισμό αλλά σίγουρα εσείς μπορείτε να ανακαλύψετε περισσότερα, ερευνώντας τις συλλογές και θαυμάζοντας καλλιτέχνες και τάσεις από την Αναγέννηση μέχρι τον 21ο αιώνα.
Μιας και μιλάμε για Αναγέννηση, ένα εξαιρετικό παράδειγμα είναι ο πίνακας «Έρως θριαμβευτής» του Ιταλού Astolfo Petrazzi, ζωγραφισμένος ανάμεσα στο 1620 και το 1630 και ο οποίος εικονογραφεί ένα απόσπασμα από τα Ειδύλλια του Βιργίλιου που υμνεί την ακαταμάχητη δύναμη του Έρωτα: «Amor vincit omnia et nos cedamus amori». Ο ζωγράφος καταφεύγει στη μορφή του φτερωτού εφήβου που κρατάει στο χέρι του το τόξο, χαρακτηριστικό σύμβολο του ερωτιδέα. Η μικρής διάστασης οξυγραφία σε χαρτί του Γκόγια «Ο Έρωτας και ο Θάνατος» απεικονίζει έναν άντρα να πεθαίνει στην αγκαλιά μιας γυναίκας ενώ το σπαθί του βρίσκεται στο έδαφος υπονοώντας μια τραγική ιστορία. Το έργο ανήκει στη σειρά «Τα καπρίτσια» και δημιουργήθηκε το 1803.
Περνώντας στους Έλληνες δημιουργούς, κάνουμε στάση σε ένα μικρών διαστάσεων έργο (σινική μελάνη, Lavis, σε ζελατίνα) «Κένταυρος και Έρωτας» του Νικόλαου Γύζη ζωγραφισμένο μεταξύ 1890 και 1900 όπου βλέπουμε τον θεό να δέχεται την «παρενόχληση» του μυθικού αυτού πλάσματος. Έργο του 1924 είναι τα «Γυμνά ειδύλλια που φιλιούνται» του Γεωργίου Γουναρόπουλου, ένα σύμπλεγμα σωμάτων με την χαρακτηριστική τεχνοτροπία του καλλιτέχνη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο πίνακας του πολωνικής καταγωγής Γάλλου καλλιτέχνη Abram Krol «Σύνθεση με τρία πρόσωπα», φιλοτεχνημένος πριν το 1949, στον οποίο βλέπουμε ένα ζευγάρι να επιδίδεται σε ερωτικές περιπτύξεις ενώ μια ακόμη γυναίκα κάθεται σκεφτική δίπλα τους.
Από τα έργα της μεταπολεμικής τέχνης θα ξεχωρίσουμε το «Ζευγάρι» του Γιώργου Σικελιώτη (μεταξύ 1961 και 1970), μια τέμπερα σε χαρτόνι που απεικονίζει τον εναγκαλισμό ενός άντρα με μια γυμνή γυναίκα. Τον ίδιο τίτλο, «Ζευγάρι» έχει και το έργο του Βασίλη Σπεράντζα (του 1985) όπου βλέπουμε δυο φιγούρες καθισμένες σε ένα σαλόνι που φαίνεται σαν να παρακολουθούν κάτι που βρίσκεται εκτός κάδρου. Ο άντρας έχει περάσει το χέρι του στη μέση της γυναίκας, ένδειξη οικειότητας ή ίσως θάρρους. Ένα ακόμη «Ζευγάρι» είναι αυτό του Αλέκου Φασιανού, ένα έργο 100 x 124 με κάρβουνο σε χαρτί όπου ένα γυμνό ανδρόγυνο απολαμβάνει την καλοκαιρινή ξεκούραση γύρω από ένα τραπέζι με φρούτα και μια γάτα να συμπληρώνει το σκηνικό.
Το μεγάλων διαστάσεων «Ερωτικό» (1982) του Γιάννη Μόραλη είναι από τα έργα που δεσπόζουν με φυσική παρουσία στην Εθνική Πινακοθήκη ενώ αντίστοιχα το «Ερωτικό» του Νίκου Κεσσανλή (1981) έργο κι αυτό μεγάλης διάστασης και μικτής τεχνικής αυτή την περίοδο μπορείτε να το δείτε μόνο ψηφιακά. Το «Γυμνό ξαπλωμένο ζευγάρι» (1989) του Χρήστου Μποκόρου μεταφέρει το πάθος που προηγήθηκε στους εραστές που κοιμούνται και το οποίο μαρτυρούν τα πεταμένα ρούχα τους γύρω από το κρεβάτι. Τέλος, ένας ομοφυλοφυλικός υπαινιγμός διαφαίνεται στο «Κοκτάιηλ» (1973) του Θεόδωρου Μανωλίδη όπου δυο γυμνοί άντρες κάθονται, με αμήχανα βλέμματα, σε ένα ντιβάνι με τα μισοτελειωμένα ποτά τους δίπλα, στο τραπεζάκι.
TAGS
