“Στον Θρόνο του Ξέρξη” Δυο διαφορετικές απεικονίσεις της Ελλάδας σε βραβευμένες ταινίες στη μεγάλη γιορτή του σινεμά που μόλις ολοκληρώθηκε.
Το ελληνικό τοπίο, είτε στην χαλαρή καλοκαιρινή εκδοχή του είτε στη σκληρή βιομηχανική έπαιξε έναν ρόλο που δεν πέρασε απαρατήρητος στο 75ο Φεστιβάλ Καννών. Πόσο μάλιον όταν ο Χρυσός Φοίνικας απονεμήθηκε σε μια ταινία που έχει πολύ ελληνικό φως. Ο θριαμβευτής του φεστιβάλ, είναι ο Σουηδός σκηνοθέτης Ρούμπεν Έστλουντ με το Triangle of Sadness να φεύγει από τις Κάννες με το βραβείο της καλύτερης ταινίας. Είναι μια σαρκαστική ματιά στον κόσμο της μόδας και του πλούτου και διαδραματίζεται κυρίως σε μια θαλαμηγό, με κάποια από τα γυρίσματα να έχουν γίνει στην περίφημη «Χριστίνα» του Αριστοτέλη Ωνάση, στη Μεσόγειο και σε ελληνικά νησιά αλλά κυρίως στην φημισμένη παραλία της Χιλιαδούς στην Εύβοια. Το «Triangle of Sadness» (τίτλος που παραπέμπει σε έναν όρο της πλαστικής χειρουργικής) έχει και ελληνικές υπογραφές καθώς στην παραγωγή συμμετέχει και η εταιρία Heretic των Γιώργου Καρναβά και Κωνσταντίνου Κοντοβράκη. Πρωταγωνιστούν οι Harris Dickinson, Charlbi Dean και Woody Harrelson ενώ αξίζει να σημειώσουμε πως ο Έστλουντ είχε κερδίσει τον Χρυσό Φοίνικα και το 2017 με την ταινία «Τετράγωνο».
“Triangle of Sadness”
Εν τω μεταξύ, το βραβείο του τηλεοπτικού δικτύου Canal+ για ταινία μικρού μήκους απονεμήθηκε στην Εύη Καλογηροπούλου για την ταινία Στον θρόνο του Ξέρξη που προβλήθηκε στο πλαίσιο της Εβδομάδας Κριτικής του φεστιβάλ. Στην ταινία της, που είναι παραγωγή του Onassis Culture, η Καλογηροπούλου επιλέγει να μιλήσει για το ανθρώπινο σώμα, την ομορφιά, το μάταιο της εργασίας, τις συνθήκες μιας παρανοϊκής παρακολούθησης, αλλά και ταυτόχρονα για το αίμα και τον αποχωρισμό, το φύλο, τη σεξουαλική επιθυμία και τα όριά της. Το σενάριο μας μεταφέρει στην εργασιακή δυστοπία των ναυπηγείων του Περάματος, όπου η χρόνια απαγόρευση της σωματικής επαφής έχει μετατρέψει τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις σε απόκοσμες προσομοιώσεις ενός καταπνιγμένου αισθησιασμού που υπερβαίνει τα ετεροκανονικά στερεότυπα της επιθυμίας. Κάτω από την υπόνοια της ύπαρξης ενός πανταχού παρόντος, αλλά αόρατου ελεγκτικού μηχανισμού, ακολουθείται η αφήγηση του Γιώργου, του παλαιότερου εργάτη και υπεύθυνου στο ναυπηγείο, σκιαγραφώντας τις ανθρώπινες σχέσεις όπως αυτές διαμορφώνονται σε μία οργουελιανή καθημερινότητα όπου το οπτικό υποτάσσει το συγκινησιακό. Στον «Θρόνο του Ξέρξη» την καλλιτεχνική επιμέλεια έκανε η Αφροδίτη Παναγιωτάκου και πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Μαζωνάκης, με τον ρόλο του να εμφανίζεται αντίστοιχα αινιγματικός και αυτοβιογραφικός. Αινιγματικός, ως προς το αν είναι άνθρωπος ή μηχανή; Από πού προέρχεται και γιατί μπορεί τελικά να σπάσει έναν τόσο βαθιά ριζωμένο κανόνα καταστολής; Τι είδους είναι ο ερωτισμός που αποπνέει; Αυτοβιογραφικός, καθώς ο Έλληνας ερμηνευτής επιστρέφει στο Πέραμα και στον τόπο εργασίας του πατέρα του. Η ταινία θα προβληθεί από το Canal+.
Φυσικά οι θεατές του φεστιβάλ είδαν κι άλλη Ελλάδα, αφού ως γνωστόν το «Crimes of the Future» του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ γυρίστηκε πέρυσι σε Αθήνα και Ελευσίνα ενώ μια ελληνική ταινία, το «Dodo» του Πάνου Χ. Κούτρα χειροκροτήθηκε επίσης στο τμήμα Cannes Premier.
TAGS
