«The Encoffiner of Data» του Wenqian Gao (Video Art) Οι επιμελητές του 17ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών που ξεκινάει σήμερα σε έναν χώρο-έκπληξη, επιλέγουν από το πλούσιο πρόγραμμα του, 13 χαρακτηριστικά έργα που δίνουν το στίγμα της φετινής θεματικής.
Εγκαινιάζοντας ουσιαστικά έναν νέο πολιτιστικό χώρο, το Μουσείο Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας (αλλά και στον ευρύτερο χώρο της Πλάκας), το 17o Διεθνές Φεστιβάλ Ψηφιακών Τεχνών ξεκινάει σήμερα 13 Οκτωβρίου, για να διερευνήσει μέσω 420 επιλεγμένων έργων Ελλήνων και διεθνών καλλιτεχνών, πως η έννοια της ανθρώπινης επαφής έχει επαναπροσδιοριστεί. Συνολικά, στο «Tāctus» (στα λατινικά, αγγίζω, φτάνω, κατορθώνω, αλλά και παλμός κατά τη μουσική) όπως τιτλοφορείται η φετινή διοργάνωση θα παρουσιαστούν μέσα σε πέντε μέρες, έργα Video Art, Animation, Digital Image, Web Art, Installations, Virtual Reality, Games, Augmented Reality, Performances, Workshops, Talks, ADAF Kids και Festivals of The World. Μπορείτε να δείτε το πρόγραμμα εδώ
Το Κεντρικό Κτήριο του Μουσείου Νεότερου Ελληνικού Πολιτισμού (ΜΝΕΠ), το Λουτρό των Αέρηδων, το Τζαμί Τζισδαράκη και οι χώροι στην Πανός 19 και Κλάδου 9, θα αποτελέσουν το επίκεντρο του Φεστιβάλ. Η είσοδος είναι ελεύθερη αλλά πρέπει να κλείσετε online το δωρεάν εισιτήριο σας εδώ
Εμείς ζητήσαμε από την επικεφαλής επιμελήτρια Έλλη Άννα Περιστεράκη και τους επιμελητές των επί μέρους τμημάτων, Αντωνία Πυλαρινού, Μαρία Τριανταφύλλου και Χρήστο Δούρη, να ξεχωρίσουν μέσα από το δαιδαλώδες πρόγραμμα, ορισμένες χαρακτηριστικές δουλειές που δίνουν το στίγμα της φετινού φεστιβάλ και συγκεντρώσαμε 13 ενδιαφέρουσες προτάσεις.
Έλλη Άννα Περιστεράκη, Head Curator
«Astral Music Projections» της ομάδας Strange Pill (Installation)
Οικοδομήσιμη / Αποδόμήσιμη , αυτή η εγκατάσταση αποτελεί ένα όργανο σύνθεσης και παράλληλα ένα ολογραφικό σάμπλερ το οποίο βασίζεται στις λούπες, στα πολυάριθμα κανάλια πάνω στο υπνωτιστικό και μη γραμμικό ταξίδι των ανθρώπινων σχέσεων, χρησιμοποιώντας περισσότερες από ένα εκατομμύριο πιθανές παραλλαγές συγχρονισμένων ανθρώπων οι οποίοι εκπροσωπούν το πολυπολιτισμικό τοπίο. Το «Astral Music Projections» είναι μια διαδραστική μουσική μηχανή, μια φουτουριστική συμμετοχική εμπειρία η οποία περιέχει ολογράμματα μουσικών, τραγουδιστών και ομιλούντων καλλιτεχνών οι οποίοι συνδυάζονται σε ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο κολάζ το οποίο ελέγχεται από το κοινό μέσα από τα χειριστήρια της εγκατάστασης. Η ολογραφική σκηνή της εγκατάστασης, είναι ένας λευκός καμβάς πάνω στον οποίο οι άνθρωποι πυροδοτούν τους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν ολογραφικές μουσικές αλληλουχίες. Στο έργο, το οποίο έχει δημιουργηθεί σε συνεργασία με την MDH Hologram, οι Strange Pill (Ben Hardy και Zahara Muñoz-Vicens) προσκαλούν το κοινό σε μια ενστικτώδη εξερεύνηση της ιδέας ότι το τραγούδι είναι και κάτι παραπάνω από το σύνολο των επιμέρους στοιχείων του, παρόλο που τα στοιχεία αυτά είναι ακόμη βασικά για την ύπαρξη του, αλλά και το πώς εμείς οι άνθρωποι αντιλαμβανόμαστε την συνεχή ροή των νοημάτων σαν στοιχεία τα οποία αλλάζουν το σύνολο μέσα σε αυτό το αέναο μουσικό κομμάτι.
«Astral Music Projections» της ομάδας Strange Pill
«Terra» του Mateusz Bratkowski | PL (Performance)
Το avatar, ως είδος αναπαράστασης ενός χαρακτήρα, επιτρέπει στον άνθρωπο να αλληλεπιδράσει με τον εικονικό κόσμο σε διαφορετικά επίπεδα. Είναι μια αυτοπροσωπογραφία με την οποία ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί, μια εικονική αναπαράσταση. Είναι μια υπεράνθρωπη μορφή πάνω στην οποία μπορεί κανείς να πάρει τον έλεγχο, φτάνοντας σε ανεξερεύνητες περιοχές της εμβυθιστικής εμπειρίας και ξεπερνώντας του επιβληθέντες περιορισμούς εθνικότητας, φύλου ή σεξουαλικότητας.
«Empathy» του Yuki Anai | JP (ADAF Kids)
Μέσα από το έργο αυτό, ο Γιαπωνέζος καλλιτέχνης στοχεύει να δημιουργήσει μια μέθοδο απεικόνισης της ενσυναίσθησης. Θέλει να δείξει πως μέσα από απλές αλληλεπιδράσεις, δημιουργούμε νέες σχέσεις μα άλλους ανθρώπους και μπορούμε να έχουμε επίγνωση ότι η κάθε επαφή μπορεί αν συμβάλει στην ενίσχυση την ανθρωπότητας.
Αντωνία Πυλαρινού, Video Art Curator
«The Encoffiner of Data» του Wenqian Gao (Video Art)
Το έργο πραγματεύεται ένα φανταστικό, δυστοπικό μέλλον όπου νέα επαγγέλματα αναδύονται από τις ανάγκες του σύγχρονου τρόπου ζωής. Σε αυτό το μέλλον τα ψηφιακά αποτυπώματα των νεκρών συλλέγονται και στοιχειοθετούν τη θραυσματική ύπαρξη των ανθρώπων. Η ψηφιακή κληρονομιά των ανθρώπων εξετάζεται σε συνάρτηση με ζητήματα όπως η μνήμη – ατομική και συλλογική, φυσική και ψηφιακή – και η θραυσματικότητα της ύπαρξης.
«Portraits» των Shadowlight Artists
«Portraits» των Shadowlight Artists (Video Art)
Μια σειρά από πορτρέτα εμπνευσμένα από τους Μεγάλους Δασκάλους (Grand Masters) ιδωμένα από ένα πρίσμα σύγχρονο αλλά και κωμικό. Οι Shadowlight Artists είναι μια ομάδα καλλιτεχνών με μαθησιακές δυσκολίες με βάση την Οξφόρδη. Δημιουργήθηκε το 2009 με στόχο όχι μόνο να ξεχωρίσουν ανάμεσα στην κοινότητα αλλά και να διεκδικήσουν ίσα δικαιώματα και ευκαιρίες προβολής με τους «συμβατικούς» καλλιτέχνες. Η δουλειά τους καλύπτει ένα μεγάλο εύρος από ζωγραφική και γλυπτική μέχρι και την Video Art και έχει εκτεθεί εντός και εκτός Αγγλίας.
«Choose Your Own Father» της Madyha Leghari (Video Art)
Ένα βαθιά πολιτικό και επιστημονικό έργο που βασίζεται σε εκτενή έρευνα αρχείου και εξετάζει έννοιες όπως η ταυτότητα, η καταγωγή, η χρονική, ιστορική και ατομική συνέχεια, η μετανάστευση, η μετάβαση αλλά και η αποικιοκρατία, η Δύση και ο καπιταλισμός. Μέσα από την οπτική και αφηγηματική αντιπαραβολή αρχειακού και πρωτογενούς υλικού, η καλλιτέχνις χρησιμοποιεί τη φιγούρα του πατέρα ως μεταφορά για να μιλήσει για την πατερναλιστική τάξη, τη φαντασίωση της Δύσης, τους μύθους της καταγωγής και εν κατακλείδι αν ο καθένας από εμάς είναι σε θέση να επιλέξει τον «πατέρα» του.
«Can You Still Feel The Butterflies?» του Radek Brousil | (Video Art)
Ο εσωτερικός διάλογος ενός φανταστικού υβριδικού όντος με ένα θηλυκό υπέρ-αντικείμενο για ζητήματα όπως η ενοχή, η ντροπή και η αδυναμία να αλλάξουμε τα πράγματα. Με βασικούς άξονες το skateboarding, το κάπνισμα και το ερώτημα «Can you still feel the butterflies» και με εκφραστικά μέσα τα μακρινά και αργά πλάνα συνδυασμένα με καθηλωτική μουσική, το έργο αποτελεί μια ευθεία αναφορά στα μελαγχολικά ρομάντζα των καλτ ταινιών της δεκαετία του ‘90. Η εκτενής ενασχόληση του καλλιτέχνη με τα υφάσματα τόσο σε εικαστικό όσο και σε συμβολικό επίπεδο καθορίζει την αισθητική του έργου. Τα υφάσματα (στα κοστούμια και τα αντικείμενα) συνυφαίνουν μια ακαθόριστη πολυεπίπεδη πραγματικότητα που μεταφράζεται σε μια σκηνογραφία και αποτελεί έναυσμα για περαιτέρω προβληματισμό πάνω στη μεταβλητότητα της φαινομενικά αντιφατικής σύνδεσης ακτιβισμού και φυγής.
Μαρία Τριανταφύλλου, Animation Curator
«It Was Only a Rock That Looked Like Someone» της Matisse Gonzalez (Animation)
Το επεισόδιο-πιλότος της σειράς της Matisse Gonzalez για το Cartoon Network της Λατινικής Αμερικής μιλά για τη μοναξιά και τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας βάσει των συνθηκών και της οπτικής αντίληψης.
«Our Bed Is Green» της Maggie Brennan (Animation)
Με τη βοήθεια της τεχνολογίας εξόρυξης δεδομένων, το Realm μπορεί να δημιουργήσει εικονικά ομοιώματα πραγματικών χώρων και ανθρώπων. O φανερά ερωτικός του προσανατολισμός προσελκύει τη Cecily, η οποία βιώνει έναν ερωτικό διχασμό.
«Skeleton Of A Moth» της Emma Kay Smith
«Skeleton Of A Moth» της Emma Kay Smith (Animation)
Έφηβα κορίτσια αφηγούνται τις εμπειρίες τους σχετικά με τη σεξουαλική βία, την ψυχική υγεία και τις απαιτήσεις της κοινωνίας που βασίζονται στην εξωτερική εμφάνιση.
Χρήστος Δούρης, Virtual Reality, Games, 360 Curator
«Kinesis» του Arash Akbari (Augmented Reality)
Το «Kinesis» είναι ένα ψηφιακό ηχητικό γλυπτό που στοχεύει στη διερεύνηση της σχέσης μεταξύ ήχου, χώρου, ανθρώπου και μηχανής. Χρησιμοποιώντας αλγόριθμους μηχανικής μάθησης, δημιουργεί γενετικά χωρικά αντικείμενα ήχου γύρω από μια ψηφιακή κινητική δομή που αντιδρούν στην ανθρώπινη παρουσία, χρησιμοποιώντας τις απρόβλεπτες συμπεριφορές τους. Το αποτέλεσμα είναι συνεχώς μεταβαλλόμενες ψηφιακές ηχητικές και οπτικές δομές που αλλάζουνε το φυσικό χώρο με τρόπο που δεν επαναλαμβάνεται. Οι ακροατές ενεργοποιούνται περπατώντας και τοποθετώντας τον εαυτό τους ανάμεσα στις πηγές ήχου και περιηγούμενοι διαφορετικά στο κομμάτι χρησιμοποιώντας φορητές συσκευές και ακουστικά.
«Kinesis» του Arash Akbari
«Left – Right» του Ip Yuk Yiu (Game)
Ένα βιντεοπαιχνίδι που παίζεται εφόσον θυμάστε τι είναι το «αριστερά» και το «δεξιά». Το «Left – Right» είναι ένα έργο που αποτελείται από δύο ξεχωριστά αλλά σχετικά μέρη: ένα βιντεοπαιχνίδι και μια βάση δεδομένων. Ο πυρήνας του έργου είναι ένα παιχνίδι μνήμης που αμφισβητεί την αίσθηση του αριστερού και του δεξιού του παίκτη σε σχέση με το χώρο, σημασιολογικά και ιδεολογικά, καθώς και την ιδιότροπη φύση της βραχυπρόθεσμης μνήμης μας. Το δεύτερο μέρος του έργου είναι μια βάση δεδομένων, που αποτελείται από περισσότερες από εκατό λέξεις-κλειδιά που σχετίζονται με το λεγόμενο αριστερό και δεξιό πολιτικό φάσμα, που λειτουργεί ως δημόσιο σύστημα δημοσκοπήσεων.
«Cities of Ladies Trilogy» της Kim Noce (Virtual Reality) To Cities of Ladies είναι μια εμβυθιστική, ποιητική τριλογία ντοκιμαντέρ κινούμενων σχεδίων που δημιουργήθηκε μέσα από πολυεπσιτημονικές πρακτικές τέχνης για να καλλιεργήσει την ελπίδα, να αλλάξει και να προωθήσει την αυτό-ανάπτυξη μέσω της εξερεύνησης και της αναγνώρισης των προσωπικών απόψεων και ιδεολογιών. Εμπνευσμένη από το «The Book of the City of Ladies» της Christine de Prizan (1364-1430), η ταινία έχει δημιουργηθεί σε δύο μορφές: μια σε παραδοσιακή επίπεδη οθόνη και άλλη σε 360 ενώ έχει συνολικά τρεις εκδοχές. Η κάθε εκδοχή αποτυπώνει ένα διαφορετικό στάδιο της διαδικασίας της σκέψης. Η δημιουργία της, η παρακολούθηση, και η αίσθηση της συλλογής φωνών, μοιράζοντας τις σκέψεις τους για τον σημερινό κόσμο.
TAGS
